Μηνυμα απο την Κινηση Πολιτων

Για τον Γιώργο Βλάχο: Μια ‘δωρική μορφή’ σε ‘κορινθιακό ρυθμό’

Έφυγε την περασμένη εβδομάδα από κοντά μας ο Γιώργος Βλάχος, αγαπητός φίλος από την Αρχαία Κόρινθο.

Γεννημένος το 1941 ο Γ. Βλάχος άφησε πίσω του την σύζυγό του Βίκυ, τις τρεις κόρες του Ελευθερία, Βάσω, Ειρήνη και τα τέσσερα εγγόνια του.

Είχε διατελέσει Πρόεδρος της κοινότητας της Αρχαίας Κορίνθου την περίοδο 1994-98 και για χρόνια αντιπρόεδρος επί προεδρίας Μπάκουλη.

Γνώρισα τον Γιώργο πριν από 4,5 χρόνια περίπου, όταν κάποιος κοινός φίλος μας σύστησε στην Αρχαία Κόρινθο. Η γνωριμία μας συνδέθηκε και με τις επερχόμενες δημοτικές εκλογές του 2006 στις οποίες ο αείμνηστος Γιώργος συμμετείχε ως υποψήφιος με το ψηφοδέλτιο της Κίνησης Πολιτών.

Ο Γιώργος ήταν άνθρωπος ‘παλαιάς κοπής’. Λιτός, ευθύς, έντιμος, ουσιαστικός με λόγο συμβόλαιο. Από τους ανθρώπους που δεν χρειάζεται να πεις πολλά. Με λόγο περιεκτικό και κυριολεκτικό, με πολιτική πορεία και κοινωνική στάση χωρίς αμφιταλαντεύσεις. Μια ‘δωρική μορφή’. Ένας άνθρωπος που τιμούσε τους συνανθρώπους του, που άφησε πίσω του μιαν αξιολάτρευτη οικογένεια και μια παρακαταθήκη αξιών για τα παιδιά και τα εγγόνια του.

Επισκέφθηκα την οικογένειά του δυο μέρες μετά τον τελευταίο αποχαιρετισμό. Η οδύνη μεγάλη, αλλά μεγάλη και η υπερηφάνεια τους για τον άνθρωπο, τον σύζυγο, τον πατέρα. Εντυπωσιάστηκα όμως και από τους λίγους εργαζόμενους στην επιχείρησή του εμπορίας αγροτικών προϊόντων. Θρηνούσαν γιατί έχασαν αφεντικό, φίλο, πατέρα. Έλληνες και μετανάστες ήταν για χρόνια πολλά στην δουλειά μαζί, μαζί και την ημέρα εκείνη σαν μια οικογένεια μέσα στο ίδιο το σπίτι. Φεύγοντας πήρα μαζί μου μιαν εργαζόμενη για χρόνια στον Γιώργο να την πάω μέχρι το σπίτι της. Μου μίλησε με τα καλύτερα λόγια, με απλά λόγια. Μου είπε ότι συνεχίζουν στην επιχείρηση σαν να είναι κι εκείνος εκεί, γιατί αυτό θα ήθελε κι ο ίδιος. Θυμήθηκα την τελευταία φορά που μίλησα με τον Γιώργο. Ήταν όταν μου ζήτησε να βοηθήσω, αν μπορούσα, να συνεχίσει σε μεταπτυχιακές σπουδές το παιδί αυτής της εργάτριάς του. Άνθρωπος με ευαισθησία, κι ας έδειχνε αλλιώς. «Κάνε ό,τι μπορείς», μου είπε, «δεν θα πάει χαμένο...». Βοηθούσε όπου μπορούσε χωρίς ποτέ να μιλά γι’ αυτό.

Τίποτα δεν πάει χαμένο λοιπόν , Γιώργο, τίποτα κι ας φαίνεται ότι χάθηκε. Πάντα κάτι μένει. Καλό ταξίδι! Είμαι ευτυχής που σε γνώρισα. Άφησες και σε μας κάτι πολύ σημαντικό. Την λεβεντιά, τον λιτό και αξιόπιστο λόγο.

Χαράλαμπος Κασίμης

1^η Μαρτίου 2010